سلام دوست عزیز! یک سلام کربلایی و عاشورایی ... فقط یک کلام بعد از هزار و اندی سال ... لبیک یا حسین ...لبیک یا حسین ...
کربلا بیت الحرامی دیگر است...
نمادهای عملی حج را باید در کربلا دید و تفسیر نمود. حج !!! اما حجی علوی(ع) ؛ ایمانی حسینی(ع) و مثال زدنی تا ابد ؛ وفا و غیرتی ابوالفضلی(ع) و...بالاخره رسالتی زینبی و ...(( که نبی خاتم(ص) فرمود: او ید الله است)) ... او زینب است...
وای که یزیدیان زمان، همچنان مشغولند...!!! در کربلا تا در عطش نسوزی، به خدا نخواهی رسید ، به عشقی سوزان نخواهی پیوست... در کربلا همه چیز هست!!! ایثار هست ، شجاعت هست، غربت عاشقانه و عارفانه هست، یک رنگی هست، و خلاصه (( جز زیبایی نیست)) بلند و دست نیافتنیست ...
کربلا چشم به راه اوست، و تو هر چه بگویی، بهانه ای است برای ماندنت ! برای کربلایی شدن باید چونان حسین (ع) از همه چیز بگذری، از خود که چه؛ از همة دلبستگان و عزیزان و غنچه هایت؛ در نهایت خلوص و عشق ؛ که :
*(( الهی؛ رضاً به قضائک))*
کم نبودند آنانکه سینه چاک آمدن اباعبدالله الحسین (ع) و حکومت علویش بودند... اما آنجا که باید فریاد می زدند، سکوت کردند!!! و آن هنگام که باید پا در رکاب ، مطیع ولی زمان خویش ، برای زنده نگاه داشتن آخرین کور سوی اسلام ناب ؛ از همه چیز می گذشتند، لرزیدند ، لغزیدند و سر در گریبان دنیا فرو برده ؛ شرمنده عالم تا ابد شدند...
وای بر ما و (( هل من ناصری)) که هر هنگام و هر لحظه از لسان مطهر آخرین نور منجی (عج) جاریست ... وای برما...
که یزیدیان زمان همچنان مشغولند و حکایت غربت غریب خاندان طاها (ص) هنوز هم باقیست ... وای بر ما...
شب تاسوعاست؛ شب عاشوراست ؛ آخرین غروبهای حیات پر برکت ستارگانی بی بدیل ...
دیگر؛ تا ابدیت وجودی چون حسین (ع) و خاندان مطهر (علیهم السلام) و اصحاب دلاورش تکرار نخواهند شد...
قرن هاست که از آن شبها می گذرد ولی خون سرخشان همچنان در بستر زمان می جوشد و می خروشد و زندگی می افکند... چراغ راه می شود ...که : (( ما هر چه داریم، از محرم و صفر داریم ))
واپسین غروبها و شبهایی که آسمان، بر سر مبارک خورشید پر فروغ حضرت سیدالشهدا، اباعبدالله الحسین (ع) و خاندان مطهر و اصحاب با وفایش سایه می افکند ... آخرین شبهایی که در سایة دلاوری قمر منیر بنی هاشم(ع) ، غنچه های بوستان طاها(ص) در آغوش خیمه های حسینی آرمیده اند...
وای از فردا... ای دلاور به خون خفته ؛ که اگر بودی...
آخرین شبهایی که عباس (ع) نگاهبان غیور حرم ستر و عفاف ملکوت است ...
وای از فردا...
آخرین شبهایی که ماه زمینیان ، لحظه لحظة راز و نیاز عاشقانة دلبند زهرا(س) را به نظاره نشسته...
عاشورا همان روزیست که تمام قبیلة انسانیت در مقابل تمام قبایل شیطان صفتان، رودر روی هم صف کشیده اند ، همان وقتی که فرشتگان آسمانها، بزرگترین آزمون فرزندان آدم را به محک تجربه، نظاره گر بودند...
و وای برما که این حادثه را شنیده ایم و غافل از آزمون خویشیم که در راه است!!!...و یادآور این پیام ؛ که :
(( حسین(ع) را منتظرانش کشتند ... ))
در عاشوراهای گذر کوتاه عمرمان ،چقدر نوای (( هل من ناصر...)) امام عصرمان (عج) را حس می کنیم و عملاً از یزیدیان دورانمان برحذر می شویم؟؟؟ ...
فقط یک کلام و ختم کلام؛
(( محبان؛ عاشورائیان و تمامی جهان تشیع !!! هنوز هم امام عشق(عج) تنهاست ...))
التماس دعا
